rodzaje programatorów

Programator Phoenix/FUNprog

Programatory są tu w rzeczywistości 2
Phoenix - podłaczany do portu COM oraz FUNProg podłaczany do LPT.
Programator wybiera sie zworkami. Przestawiając wszystkie na PR1 podłaczamy do slotu karty część Phoenix, zaś zworki na PR2 podłaczają do czytnika programator FUNprog.

PR2 - czyli część FUNProg
FUNprog jest programatorem SPI (Serial Peripheral Interface), i służy do programowania procesorów firmy ATMel wyposażonych w interface ISP (In System Programming). Można zatem przy jego pomocy teoretycznie zaprogramować dowolny procesor z rodziny AVR oraz starsze 89x wyposażone w SPI. Teoretycznie bo tzreba by budować do wielu odpowiednie przejsciówki i wykorzystywać slot smartcard, albo wpiąć sie w płytke w odpowiednich miejscach. FUNProg posiada przeważnie 2 podstawki - większą w której da sie zaprogramować procesory w obudowie DIP40 - np 9028515, ATMega8515, ATMega161, ATMega162... i mniejszą DIP-20 (często nie jest wlutowana) dla takich procków jak 90s2313 itp. Programowanie odbywa sie z portu LPT, który dostarcza również napiecia programowania. Niekiedy napiecie te jest zbyt niskie (wydajność prądowa portu LPT w różnych płytach głównych jest różna) i wtedy można poprzez odpowiednie ustawienie zworek - podkraść proądu ze zasilacza cześci Phoenix

Zworki należy ustawić tak:
Wszystkie zworki z PR1 na PR2 oprócz tej zaznaczonej na czerwono. Na PR2 brakuje teraz 1 zworki. Zatem zakładamy wszystkie oprócz 1wszej od strony żółtej strzałki.

Po podłaczeniu zasilacza, karta włożona do programatora będzie zasilana z zewnątrz a nie z portu LPT.
__________________________________________________ _________________

PR1 - czyli Phoenix
Phoenix natomiast zawsze wymaga stosowania zasilacza. Są wersje w której podłacza sie baterie, ale lepiej jest mieć zasilacz wtyczkowy 12V - bateria lubi sie kończyć w najmniej oczekiwanym momencie.

Podłącza sie go do portu COM kablem 1:1
Zawiera w swojej strukturze Transciever RS232 - czyli układ który przekłada poziomy sygnałów logicznych TTL na RS232 i odwrotnie, oraz dwa układy TTL
74HC07 - czyli 6 wzmacniaczy buforowych z otwartym kolektorem tranzystora wyjściowego oraz 74HC04 - inwerter na którym zbudowany został generator sygnału zegarowego dla karty.
Phoenix tak naprawde nie jest programatorem w ścisłym znaczeniu tylko interfejsem - symulatorem umożliwiającym komunikacje z kartą. Np. programowania eeproma przez phoenixa dokonuje sie tak naprawde za sprawą procesora programowanej karty , który otrzymuje z kompa instrukcje poprzez interface phoenixa, na podstawie których zapisuje do eeprom odpowiednie dane..